kupa czegoś

См. также в других словарях:

• kupa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kupapie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiele rzeczy zgromadzonych, znajdujących się razem, najczęściej w nieładzie; sterta, stos; również pewna ilość materiału sypkiego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… …   Słownik języka polskiego

• pagórek — m III, D. pagórekrka, N. pagórekrkiem; lm M. pagórekrki «niewielkie wzniesienie terenu; wzgórze; czasem też: stos, kupa czegoś» Piaszczysty, leśny pagórek. Łagodne, strome pagórki. Zjechał z pagórka w dolinę. Pagórki gruzów. Dom na pagórku …   Słownik języka polskiego

• pagórek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. pagórekrka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niewysokie wzniesienie terenu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Leśne pagórki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• trzymać się — 1. pot. Coś się kupy nie trzyma; jedno drugiego się nie trzyma «coś się nie wiąże w jednolitą, sensowną, logiczną całość»: Całe to opowiadanie po prostu nie trzyma się kupy. Kultura P 11/1956. – Ja im wcale nie każę strzelać. – No to jak mają… …   Słownik frazeologiczny

• góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego

• śmiech — m III, D. u; lm M. y 1. «wyrażanie wesołości objawiające się ruchami mięśni twarzy i wydawaniem swoistego głosu; śmianie się» Donośny, radosny, serdeczny śmiech, Naturalny, zaraźliwy, wymuszony śmiech. Obraźliwy, nieszczery śmiech. Śmiech dziecka …   Słownik języka polskiego

• śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… …   Słownik języka polskiego

• fura — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. furze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} drewniany wóz, ciągnięty zwykle przez konie, służący do przewożenia ciężkich ładunków; furmanka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaprzęgać konia do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień